ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. 19, 16-26)
Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα, εν Χριστό αδελφοί μου,
μας διηγείται, ότι ένας πλούσιος νεαρός ρώτησε μια μέρα το Χριστό:
«Αγαθέ Διδάσκαλε, τι καλό να κάνω για ν΄ αποκτήσω αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς του είπε: «Γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Αν θέλεις πάντως να μπεις στη ζωή, τήρησε τις εντολές». «Ποιες;» του λέει. Κι ο Ιησούς είπε: «Το μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». «Όλα αυτά τα τηρώ από πολύ μικρός», του λέει ο νεαρός. «Σε τι ακόμα υστερώ;»
Ο Ιησούς του απάντησε: «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό · κι έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία. Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Και σας το επαναλαμβάνω: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όταν τ΄ άκουσαν οι μαθητές του, ένιωσαν μεγάλη κατάπληξη κι έλεγαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: «Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους · για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά».
Των ρωτάει, «Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή»; Ο Ιησούς τον παραπέμπει στην εφαρμογή των εντολών. Να είσαι ηθικά αγνός και να σέβεσαι τους γονείς. Ν’ αγαπάς το συνάνθρωπό σου όμοια με τον εαυτό σου. Να κάνεις για λογαριασμό του πράξεις, όπως ακριβώς θα τις έκανες και για σένα τον ίδιο. Ανασκίρτησε ο νέος και τάχυνε να βεβαιώσει: «Μα όλα αυτά τα τήρησα επακριβώς απ’ τα παιδικά μου χρόνια»! Σε τι άλλο υστερώ; Πες το, Διδάσκαλε αγαθέ. Εύκολα θα το ξεπεράσω και θα γίνω τέλειος σε όλα».
Το γεγονός, εν Χριστό αδελφοί μου, ότι ο Κύριος δεν το διαψεύδει, σημαίνει ότι
η διαβεβαίωσίς του, ότι ήταν τηρητής όλων ανεξαιρέτως των εντολών του Θεού,
ήταν ειλικρινής.
Μα δεν κατάλαβε όμως, ο κούφιος κι επιπόλαιος νεανίσκος πως τάλεγε στον καρδιογνώστη. Και ο καρδιογνώστης Χριστός αντίκρυζε το βάθος της υπάρξεως
του νέου. Έβλεπε πως όλες οι πράξεις του, που τις τήρησε με ακρίβεια γίνονταν με βάση το αζημίωτο. Ως εκεί που δεν έφτανε τα όρια της θυσίας για τον άλλον.
Άρα, στην ουσία, έμενε σαν τη βδέλλα κολλημένη πάνω στα υπάρχοντά του.
«Ην γαρ έχων χρήματα και κτήματα πολλά».
Γι’ αυτό ο Ιησούς του προτείνει: «Μια και από μόνο σου ζητάς το τέλειο, πούλα τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς κ’ έλα ν’ ακολουθήσεις εμένα, που από την πολλή μου φτώχεια δεν έχω ούτε προσκέφαλο να γείρω το κεφάλι μου».
Όταν τ’ άκουσε αυτά που του είχε πει ο Κύριος , έχασε τη μιλιά του, δε ρώτησε τίποτε άλλο κ’ έφυγε πολύ λυπημένος. Μόλις τον είδε ο Κύριος ν’ απομακρύνεται με το κεφάλι σκυμμένο, είπε στους μαθητές Του τα βαρυσήμαντα εκείνα τα λόγια: «Πόσο δύσκολο είναι όσοι έχουν τα χρήματα να εισέλθουν στη Βασιλεία των Ουρανών! Ευκολότερο είναι η καμήλα, αυτό το μεγάλο ζώο, να περάσει από μία τόσο μικρή τρυπούλα της βελόνας, παρά ο πλούσιος να εισέλθει στην Ουράνια Βασιλεία».
Αιωνιότητα ζητούσε ο νέος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Τι μεγαλείο, αλλά και τι δράμα περικλείει όντως η λέξη αυτή!
Αιωνιότητα μέσα στην ουράνια μακαριότητα είναι η μια της όψη.
Αιωνιότητα μέσα στη φρίκη και τα ατέλειωτα βάσανα είναι η άλλη της όψη.
Όλοι μας κάθε μέρα προχωρούμε προς την αιωνιότητα.
Τα λεπτά, οι ώρες και οι μέρες, που περνούν, μας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά της.
Ο τρόπος που ζούμε την κάθε στιγμή, μας ωθεί είτε προς τη μια πλευρά της αιωνιότητος είτε προς την άλλη. Οι πόθοι μας, οι σκέψεις, οι ενέργειες γίνονται
ή φτερά γι’ ανέβασμα ή ασήκωτα βάρη, που θα μας σύρουν στην άβυσσο
και στην απώλεια.
Τίποτε, εν Χριστό αδελφοί μου, δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας από τον κόσμο αυτό, καθώς θα μεταναστεύουμε προς στην άλλη ζωή που μας καλεί ο Θεός. Συνεπώς, εκτός από τον Θεό, σε κανένα πρόσωπο η υλικό πράγμα του επιγείου τούτου κόσμου δεν θα πρέπει να προσκολλήσουμε την καρδιά μας.
Η προσκόλληση σε πρόσωπα η πράγματα του κόσμου είναι η μεγαλύτερη αμαρτία που μπορεί να μας πετάξει μακριά από τον Θεόν.
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει: «Εάν η ψυχή είναι ανώτερη από το σώμα, εάν ο Θεός είναι ασύγκριτα ανώτερος από τον κόσμο, τον οποίο δημιούργησε, εκείνος που προτιμά το σώμα περισσότερο από την ψυχή και τον κόσμο
περισσότερο από τον Θεό, ο οποίος τον δημιούργησε, δεν διαφέρει καθόλου
από τους ειδωλολάτρες».
Εάν ο Ιακώβ και τα παιδιά του λυπόταν ν’ αφήσουν τα σπίτια και τα χωράφια τους στην Παλαιστίνη και δεν πήγαιναν στην Αίγυπτο, στα χρόνια της μεγάλης ξηρασίας, θα πέθαιναν από την πείνα.
Είναι ένας βαθύς συμβολισμός, του τι χάνουν οι ψυχές όταν έχουν προσκολληθεί στα πρόσωπα και υλικά πράγματα του κόσμου και όχι στον Θεόν.
Πόσοι από τους αδελφούς χριστιανούς και σήμερα δεν παθαίνουν το ίδιο.
Δεν είναι λίγοι οι νέοι και οι νέες και η ποιο μεγάλοι σε ηλικία που έδωσαν την καρδιά τους σε αυτά τα μάταια του κόσμου τούτου και δεν δίστασαν, για να
τ’ απολαύσουν, ν’ αρνηθούν με τη σειρά αδέρφια, γονείς, ακόμη και τον Χριστό!
Ο άνθρωπος μπορεί να προσκολληθεί σ’ ένα πρόσωπο, όπως και στο χρήμα.
Ακόμα μπορεί να προσκολληθεί και σε πλανεμένες ιδέες. Έχουμε τόσα παραδείγματα προσκολλήσεως σε πλανεμένες ιδέες από μεγάλους και μικρούς τον τελευταίο καιρό! Και με τι ακριβή αποζημίωση!
Έπειτα ο άνθρωπος μπορεί να δώσει την καρδιά του στα διάφορα πάθη:
στο χρήμα, αλκοόλ, χαρτοπαίγνιο, ναρκωτικά, ακατανόμαστες αμαρτίες.
Και μπορεί ν’ αναγνωρίζει και να ομολογεί στην κατάσταση αυτή
της αιχμαλωσία του, αλλά να μην μπορεί ν’ απαλλαγεί.
Μονάχα μια ειλικρινής μετάνοια
και στροφή προς τον Χριστό
με πίστη
μπορεί τότε να μας σώσει.
Αμήν.
30/8/2009
Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα, εν Χριστό αδελφοί μου,
μας διηγείται, ότι ένας πλούσιος νεαρός ρώτησε μια μέρα το Χριστό:
«Αγαθέ Διδάσκαλε, τι καλό να κάνω για ν΄ αποκτήσω αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς του είπε: «Γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Αν θέλεις πάντως να μπεις στη ζωή, τήρησε τις εντολές». «Ποιες;» του λέει. Κι ο Ιησούς είπε: «Το μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». «Όλα αυτά τα τηρώ από πολύ μικρός», του λέει ο νεαρός. «Σε τι ακόμα υστερώ;»
Ο Ιησούς του απάντησε: «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό · κι έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία. Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Και σας το επαναλαμβάνω: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όταν τ΄ άκουσαν οι μαθητές του, ένιωσαν μεγάλη κατάπληξη κι έλεγαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: «Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους · για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά».
Των ρωτάει, «Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή»; Ο Ιησούς τον παραπέμπει στην εφαρμογή των εντολών. Να είσαι ηθικά αγνός και να σέβεσαι τους γονείς. Ν’ αγαπάς το συνάνθρωπό σου όμοια με τον εαυτό σου. Να κάνεις για λογαριασμό του πράξεις, όπως ακριβώς θα τις έκανες και για σένα τον ίδιο. Ανασκίρτησε ο νέος και τάχυνε να βεβαιώσει: «Μα όλα αυτά τα τήρησα επακριβώς απ’ τα παιδικά μου χρόνια»! Σε τι άλλο υστερώ; Πες το, Διδάσκαλε αγαθέ. Εύκολα θα το ξεπεράσω και θα γίνω τέλειος σε όλα».
Το γεγονός, εν Χριστό αδελφοί μου, ότι ο Κύριος δεν το διαψεύδει, σημαίνει ότι
η διαβεβαίωσίς του, ότι ήταν τηρητής όλων ανεξαιρέτως των εντολών του Θεού,
ήταν ειλικρινής.
Μα δεν κατάλαβε όμως, ο κούφιος κι επιπόλαιος νεανίσκος πως τάλεγε στον καρδιογνώστη. Και ο καρδιογνώστης Χριστός αντίκρυζε το βάθος της υπάρξεως
του νέου. Έβλεπε πως όλες οι πράξεις του, που τις τήρησε με ακρίβεια γίνονταν με βάση το αζημίωτο. Ως εκεί που δεν έφτανε τα όρια της θυσίας για τον άλλον.
Άρα, στην ουσία, έμενε σαν τη βδέλλα κολλημένη πάνω στα υπάρχοντά του.
«Ην γαρ έχων χρήματα και κτήματα πολλά».
Γι’ αυτό ο Ιησούς του προτείνει: «Μια και από μόνο σου ζητάς το τέλειο, πούλα τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς κ’ έλα ν’ ακολουθήσεις εμένα, που από την πολλή μου φτώχεια δεν έχω ούτε προσκέφαλο να γείρω το κεφάλι μου».
Όταν τ’ άκουσε αυτά που του είχε πει ο Κύριος , έχασε τη μιλιά του, δε ρώτησε τίποτε άλλο κ’ έφυγε πολύ λυπημένος. Μόλις τον είδε ο Κύριος ν’ απομακρύνεται με το κεφάλι σκυμμένο, είπε στους μαθητές Του τα βαρυσήμαντα εκείνα τα λόγια: «Πόσο δύσκολο είναι όσοι έχουν τα χρήματα να εισέλθουν στη Βασιλεία των Ουρανών! Ευκολότερο είναι η καμήλα, αυτό το μεγάλο ζώο, να περάσει από μία τόσο μικρή τρυπούλα της βελόνας, παρά ο πλούσιος να εισέλθει στην Ουράνια Βασιλεία».
Αιωνιότητα ζητούσε ο νέος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Τι μεγαλείο, αλλά και τι δράμα περικλείει όντως η λέξη αυτή!
Αιωνιότητα μέσα στην ουράνια μακαριότητα είναι η μια της όψη.
Αιωνιότητα μέσα στη φρίκη και τα ατέλειωτα βάσανα είναι η άλλη της όψη.
Όλοι μας κάθε μέρα προχωρούμε προς την αιωνιότητα.
Τα λεπτά, οι ώρες και οι μέρες, που περνούν, μας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά της.
Ο τρόπος που ζούμε την κάθε στιγμή, μας ωθεί είτε προς τη μια πλευρά της αιωνιότητος είτε προς την άλλη. Οι πόθοι μας, οι σκέψεις, οι ενέργειες γίνονται
ή φτερά γι’ ανέβασμα ή ασήκωτα βάρη, που θα μας σύρουν στην άβυσσο
και στην απώλεια.
Τίποτε, εν Χριστό αδελφοί μου, δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας από τον κόσμο αυτό, καθώς θα μεταναστεύουμε προς στην άλλη ζωή που μας καλεί ο Θεός. Συνεπώς, εκτός από τον Θεό, σε κανένα πρόσωπο η υλικό πράγμα του επιγείου τούτου κόσμου δεν θα πρέπει να προσκολλήσουμε την καρδιά μας.
Η προσκόλληση σε πρόσωπα η πράγματα του κόσμου είναι η μεγαλύτερη αμαρτία που μπορεί να μας πετάξει μακριά από τον Θεόν.
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει: «Εάν η ψυχή είναι ανώτερη από το σώμα, εάν ο Θεός είναι ασύγκριτα ανώτερος από τον κόσμο, τον οποίο δημιούργησε, εκείνος που προτιμά το σώμα περισσότερο από την ψυχή και τον κόσμο
περισσότερο από τον Θεό, ο οποίος τον δημιούργησε, δεν διαφέρει καθόλου
από τους ειδωλολάτρες».
Εάν ο Ιακώβ και τα παιδιά του λυπόταν ν’ αφήσουν τα σπίτια και τα χωράφια τους στην Παλαιστίνη και δεν πήγαιναν στην Αίγυπτο, στα χρόνια της μεγάλης ξηρασίας, θα πέθαιναν από την πείνα.
Είναι ένας βαθύς συμβολισμός, του τι χάνουν οι ψυχές όταν έχουν προσκολληθεί στα πρόσωπα και υλικά πράγματα του κόσμου και όχι στον Θεόν.
Πόσοι από τους αδελφούς χριστιανούς και σήμερα δεν παθαίνουν το ίδιο.
Δεν είναι λίγοι οι νέοι και οι νέες και η ποιο μεγάλοι σε ηλικία που έδωσαν την καρδιά τους σε αυτά τα μάταια του κόσμου τούτου και δεν δίστασαν, για να
τ’ απολαύσουν, ν’ αρνηθούν με τη σειρά αδέρφια, γονείς, ακόμη και τον Χριστό!
Ο άνθρωπος μπορεί να προσκολληθεί σ’ ένα πρόσωπο, όπως και στο χρήμα.
Ακόμα μπορεί να προσκολληθεί και σε πλανεμένες ιδέες. Έχουμε τόσα παραδείγματα προσκολλήσεως σε πλανεμένες ιδέες από μεγάλους και μικρούς τον τελευταίο καιρό! Και με τι ακριβή αποζημίωση!
Έπειτα ο άνθρωπος μπορεί να δώσει την καρδιά του στα διάφορα πάθη:
στο χρήμα, αλκοόλ, χαρτοπαίγνιο, ναρκωτικά, ακατανόμαστες αμαρτίες.
Και μπορεί ν’ αναγνωρίζει και να ομολογεί στην κατάσταση αυτή
της αιχμαλωσία του, αλλά να μην μπορεί ν’ απαλλαγεί.
Μονάχα μια ειλικρινής μετάνοια
και στροφή προς τον Χριστό
με πίστη
μπορεί τότε να μας σώσει.
Αμήν.
30/8/2009
