1/9/09

Σεπτεμβρίου.


2 Σεπτεμβρίου.
Μάμαντος Μάρτυρος, Ιωάννου του Νηστευτού.


2 Σεπτεμβρίου.


Αγίου Μάμαντα.

Καταγόταν από τις Γάγγρες της Παφλαγονίας. Γεννήθηκε στην φυλακή, καθώς οι γονείς του, ο συγκλητικός Θεόδοτος και η σύζυγός του Ρουφίνη, είχαν φυλακισθεί επί αυτοκρατορίας Αυρηλιανού (270-275). Καθώς αυτοί βρήκαν εντός της φυλακής μαρτυρικό θάνατο, το βρέφος υιοθετήθηκε από κάποια ευσεβή γυναίκα. Όσο το βρέφος μεγάλωνε ψέλλιζε την λέξη μάμα, κι από αυτό το γεγονός του δόθηκε το όνομα Μάμας. Υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια σε ηλικία 15 ετών και έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου, όταν ο ηγεμόνας Καισαρείας διέταξε να διαπεράσουν με τρίαινα την κοιλιακή του χώρα. Εξήλθε της πόλεως κρατώντας τα εντόσθια στα χέρια του, πέφτοντας λίγο αργότερα νεκρός. Κατά την Κυπριακή παράδοση το λείψανό του μεταφέρθηκε από την Ασία στην πόλη της Μόρφου, όπου και κτίσθηκε ναός προς τιμή του.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αποκρυφιστικές "κάρτες αυτογνωσίας"

Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αποκρυφιστικές "κάρτες αυτογνωσίας"


Η Δ.ΙΣ. κατά την Συνεδρία της 7.5.2009 αποφάσισε να ενημερώσει το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα εξής:

Εσχάτως εμφανίστηκαν στον ελληνικό χώρο, από οργάνωση ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, "κάρτες αυτογνωσίας", που προσιδιάζουν προς τις αποκρυφιστικές κάρτες Ταρώ, οι οποίες, αντί των αποκρυφιστικών συμβόλων και μορφών, φέρουν εικονιζόμενα πρόσωπα Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Κατά τρόπον ασεβή και βλάσφημο, τα ιερά πρόσωπα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας χρησιμοποιούνται και συμφύρονται με πρακτικές που συναντώνται στον αποκρυφιστικό χώρο.

Με αφορμή τα ανωτέρω, αφ' ενός μεν, εφιστούμε την προσοχή του Ορθοδόξου Πληρώματος, αφ' ετέρου δε, δραττόμενοι για μια ακόμη φορά της ευκαιρίας, υπενθυμίζομε ότι συνήθης παραπλανητική πρακτική διαφόρων ομάδων ασυμβίβαστων με την Ορθόδοξη Πίστη, είναι η χρήση χριστιανικών όρων και συμβόλων, τα οποία όμως νοηματοδοτούνται με ριζικά διαφορετικό τρόπο απ' ο,τι κατανοούνται στα πλαίσια της εκκλησιαστικής διδαχής.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ

Ο κύκλος της Κυριακής.

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ Από το βιβλίο "Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ"

Στους Εβραίους εδόθη η απαγόρευση της εργασίας κατά την ημέρα του Σαββάτου.
Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός θέλησε να περιορίσει την αναισθησία και τη φιλοσαρκία του λαού αυτού και τη ροπή του προς την ύλη. Η φύλαξη λοιπόν του Σαββάτου αναφερόταν στους αδύνατους πνευματικά Ισραηλίτες. Κίνητρο για την τήρηση αυτής της εντολής ήταν ο φόβος της τιμωρίας.
Όμως η σχέση αυτή του φόβου καταργήθηκε με την υιοθεσία «εν Χριστώ Ιησού». Ο χριστιανός δεν είναι πλέον δούλος, αλλά υιός (Ιω. α' 12. Ρωμ. η' 15-17. Γαλ. δ' 4-7)• δεν βρίσκεται πλέον κάτω από τον νόμο, αλλά κάτω από τη χάρη (Ρωμ. στ' 14). Με βάση τη νέα σχέση της υιοθεσίας καλείται να στρέψει όλη την επιθυμία του προς τον Θεό και να εκτελεί διαρκώς το θέλημά Του όχι πλέον από φόβο, αλλά από αγάπη. Όχι μία ημέρα την εβδομάδα, αλλά σε όλη του τη ζωή.Γι’ αυτό και η Κυριακή δεν είναι απλώς η αντικατάσταση του Σαββάτου από μέρους της Εκκλησίας, αλλά η ημέρα της νέας δημιουργίας, η γενέθλιος ημέρα των παιδιών του Θεού. Έτσι η Κυριακή συμβολίζει την αιώνια ανάπαυση των πιστών. Κατά την ημέρα αυτή ο Κύριος μας εισήγαγε στη δική Του κληρονομιά, στην οποία ο ίδιος εισήλθε σαν πρόδρομος (Εβρ. στ' 20). Αυτή την ημέρα άνοιξαν οι πύλες του ουρανού. βρίσκεται έξω από τον εβδομαδιαίο κύκλο των Ιουδαίων και χαρακτηρίζεται ως ογδόη ημέρα (πρβλ. Ταλμ. στ' 1). «Ώστε και αν ειπής "ημέραν" και αν ειπής "αιώνα" την αυτήν έννοιαν εκφράζεις... Θέλοντας λοιπόν να ελκύση τον νουν προς την μέλλονταν ζωήν, ωνόμασε, "μίαν" την εικόνα του αιώνος την απαρχήν των ημερών, την συνομήλικον του φωτός, την αγίαν Κυριακήν, αυτή που ετιμήθη με την ανάστασιν του Κυρίου» (Μ. Βασίλειος).Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ονομάζει την Κυριακή «γενέθλιον ημέραν της ανθρώπινης φύσεως. Διότι είμεθα χαμένοι και ευρέθημεν νεκροί και ξαναζήσαμεν εχθροί και συνεφιλιώθημεν. Δια τούτο αρμόζει να αποδίδωμεν εις αυτήν πνευματική τιμήν...». «Κατ' αυτήν την ημέραν κατελύθη ο θάνατος, εσβέσθη η κατάρα, εξηφανίσθη η αμαρτία, έσπασαν αι πύλαι του Άδου, και έγινε αιχμάλωτος ο διάβολος και κατελύθη ο διαρκής πόλεμος και έγινεν η συμφιλίωσις του Θεού με τους ανθρώπους...». Ήδη από την εποχή των αποστόλων και στους μεταποστολικούς χρόνους οι χριστιανοί τελούσαν τις συνάξεις τους για την τέλεση της θείας ευχαριστίας κατά την ημέρα του Κυρίου, δηλαδή κατά την Κυριακή.Κάθε φορά που οι χριστιανοί θα συναχθούν να τελέσουν τη θεία ευχαριστία επαναλαμβάνεται το γεγονός της ανάστασης και της Πεντηκοστής. Γι' αυτό και στο τέλος της λειτουργίας ψάλλουμε: «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον...».Αυτό το φως και το Θειο Πνεύμα ένωσε και πάλι τους πιστούς στο ένα Σώμα. Μ' αυτή την εσωτερική ενότητα και ειρήνη καλούνται πλέον να επιστρέψουν στον κόσμο και να βιώσουν αυτή την ειρήνη ολόκληρη την εβδομάδα• «εν ειρήνη προέλθωμεν!», λέγει ο ιερέας κατά το τέλος της θείας λειτουργίας. Και επειδή υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος της πτώσης από αυτή την εν Χριστώ ειρήνη και ενότητα, είναι ανάγκη να επιστρέφουν οι πιστοί στο λειτουργικό χώρο και να βιώνουν και πάλι αυτή την ειρήνη της θείας ευχαριστίας και του «εις εν Χριστώ».
Κλείνοντας παρατηρούμε πως το λειτουργικό έτος δεν είναι απλό μέτρο υπολογισμού του χρόνου, αλλά βίωση ολόκληρου του μυστηρίου της σωτηρίας του κόσμου και προεικόνιση της αιωνιότητας, στην οποία προσβλέπει κάθε χριστιανός. Ο λειτουργικός χρόνος κινείται στο αιώνιο παρόν δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Είναι ο νέος χρόνος της μεταμόρφωσης και της αφθαρσίας, λουσμένος με το ανέσπερο φως της ογδόης ημέρας.Στο λειτουργικό χώρο και χρόνο τα πάντα ανακεφαλαιώνονται «εν Χριστώ». Η ανθρωπότητα ξαναβρίσκει την ενότητα της μιας ανθρώπινης φύσης και ασκεί την βασιλική και Ιερατική της διακονία μέσα στη δημιουργία του Θεού, την οποία φέρει και πάλι σε δοξολογική σχέση με τον Τριαδικό Θεό.Στο λειτουργικό χρόνο δεν ενθυμούμεθα απλώς, ούτε αναγόμεθα στα γεγονότα της Θείας οικονομίας, αλλά ζούμε μυστικά τα γεγονότα αυτά και συμμετέχουμε μυστηριακά στη ζωή του Χριστού και πάντων των αγίων γινόμαστε μέτοχοι της κληρονομιάς του Χριστού και κοινωνοί τη; αγιότητάς Του. Στο λειτουργικό χρόνο δεν εορτάζουμε απλώς τις ιερές μνήμες των έργων του Θεού, αλλά γινόμαστε κοινωνοί της σωτηρίας, που είναι η εσωτερική εμπειρία της Εκκλησίας, παρούσα δια μέσου των αιώνων.Ο εορταστικός κύκλος των Χριστουγέννων προβάλλει την είσοδο του Θεού στον κόσμο της πτώσης. Δεν είναι κίνηση από τα κάτω προς τα πάνω, αλλά ακριβώς το αντίθετο• συγκατάβαση του Θεού για την ανόρθωση του ανθρώπου. Το «παιδίον» το οποίο «εγεννήθη ημίν και εδόθη ημίν» είναι ο υπερούσιος και απρόσιτος Θεός, που γίνεται ορατός και προσιτός στον πεσμένο άνθρωπο. Με την πράξη αυτή ο Θεός αποδέχεται τη δημιουργία Του και την οδηγεί από την πτώση στην ανόρθωση, από το θάνατο στη ζωή, από τη φθορά στην αφθαρσία. Γι' αυτό και ολόκληρη η κτίση συνεορτάζει αυτό το γεγονός.Ο εορταστικός κύκλος του Πάσχα οδηγεί τον πιστό μέσα από μακρά προετοιμασία μετανοίας και άσκησης, που κορυφώνεται κατά την Μεγάλη Εβδομάδα, στη νύχτα της ανάστασης, στην απαρχή της «άλλης βιωτής», όπου εορτάζουμε τη νέκρωση του θανάτου και την καθαίρεση του άδου.Ο άνθρωπος, που στο πρόσωπο του Χριστού προσελήφθη από την Θεότητα, ενίκησε τον θάνατο και ανέστη σε ζωή αφθαρσίας και αθανασίας, ανελήφθη ένδοξα μέχρι το ύψος της δόξας του Θεού Πατρός. Μπροστά σ' αυτό το «ξένο θέαμα», μένουν άφωνοι οι χοροί των αγγέλων και ολόκληρη η κτίση περιβάλλει με σιωπή το μυστήριο. Αυτή η επιστροφή του ανθρώπου στην κοινωνία της δόξας του Τριαδικού Θεού ολοκληρώθηκε με την αποστολή του Παρακλήτου στον κόσμο και με την ακύρωση των συνεπειών της πτώσης, που ήταν η σύγχυση στη Βαβέλ.Αυτή την βαθιά ενότητα βιώνει κάθε χριστιανός στον λειτουργικό χώρο σε κάθε ευχαριστιακή σύναξη και ιδιαίτερα κατά την ημέρα του Κυρίου, κατά την ημέρα της Κυριακής. Δεν πρόκειται εδώ για την αντικατάσταση της ημέρας του Σαββάτου. Ο Χριστιανός δεν βρίσκεται πλέον στην κατάσταση του δούλου, αλλά του υιού. Δεν βρίσκεται κάτω από το νόμο, αλλά κάτω από τη χάρη και προσφέρει ολόκληρο το χρόνο του στον Θεό• όχι μία μόνο ημέρα• «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»! Η ημέρα του Κυρίου είναι η ημέρα της νέας δημιουργίας, η γενέθλιος ημέρα της ανθρώπινης φύσης, που εισάγει τους πιστούς στην αιώνια ανάπαυση. Αυτό θα επαναλαμβάνεται μέχρι να γίνει πραγματικότητα η δευτέρα έλευση του Χριστού. Τότε ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου και ολόκληρη η δημιουργία του Θεού θα αποκτήσει την εμπειρία μιας διαρκούς θείας λειτουργίας, μέσα στη διαρκή δόξα της ανάστασης και της Πεντηκοστής (πρβλ. Αποκ.κα'22-25. Ης. ξ' 1-22).
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Επί τη αρχή της Ινδίκτου.



+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ
ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ
ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,


Καθώς εγκαινιάζομεν το νέον εκκλησιαστικόν έτος, στοχαζόμεθα εκ νέου την κατάστασιν της του Θεού κτίσεως. Αναλογιζόμεθα το παρελθόν και μετανοούμεν δι ὅλα όσα έχομεν πράξει η αμελήσει να πράξωμεν δια την φροντίδα της γης· προσβλέπομεν εις το μέλλον και προσευχόμεθα να μας χορηγηθή σοφία δια να μας καθοδηγή εις όλας μας τας σκέψεις και τας πράξεις.


Οι τελευταίοι δώδεκα μήνες υπήρξαν εποχή μεγάλης αβεβαιότητος δι ὁλόκληρον τον κόσμον. Τα χρηματοοικονομικά συστήματα, τα οποία ενεπιστεύοντο τόσον πολλοί άνθρωποι δια να τους παράσχουν τα αγαθά της ζωής, παρέσχον αντιθέτως φόβον, αβεβαιότητα και πενίαν.


Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία είχεν ως αποτέλεσμα να πληγούν όλοι – ακόμη και οι πλέον πτωχοί, οι οποίοι ευρίσκονται πολύ μακράν των συναλλαγών των μεγάλων επιχειρήσεων.


Η παρούσα κρίσις δίδει την ευκαιρίαν αντιμετωπίσεως των προβλημάτων με διαφορετικόν τρόπον, διότι αι μέθοδοι αι οποίαι εδημιούργησαν τα προβλήματα αυτά δεν είναι δυνατόν να είναι και η καλλιτέρα λύσις των.


Χρειάζεται να εισαγάγωμεν την αγάπην εις όλας τα συναλλαγάς μας, την αγάπην η οποία εμπνέει θάρρος και συμπόνοιαν. Ανθρωπίνη πρόοδος δεν σημαίνει απλώς συσσώρευσιν πλούτου και άκριτον ανάλωσιν των πόρων της γης. Η αντιμετώπισις της παρούσης κρίσεως έχει αποκαλύψει τας αξίας των ολίγων οι οποίοι διαμορφώνουν τας τύχας της κοινωνίας μας.


Εκείνων οι οποίοι δύνανται να εξεύρουν χρηματικά ποσά πέραν πάσης φαντασίας δια την στήριξιν του χρηματοοικονομικού συστήματος το οποίον τους επρόδωσεν, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να διαθέσουν ούτε το ελάχιστον κλάσμα των ποσών αυτών δια την θεραπείαν της οικτράς καταστάσεως εις την οποίαν έχει περιέλθει η κτίσις, εξ αιτίας αυτών ακριβώς των αξιών των, η δια την σίτισιν των πεινώντων του κόσμου η δια την εξασφάλισιν ποσίμου ύδατος εις τους διψώντας του κόσμου, θύματα και αυτούς των ιδίων αξιών.


Εις το πρόσωπον εκάστου πεινασμένου παιδιού αναγράφεται εν ερώτημα δι ἡμᾶς και δεν πρέπει να αποστρέψωμεν το βλέμμα δια να αποφύγωμεν την απάντησιν. Διατί συνέβη αυτό; Είναι πρόβλημα ανθρωπίνης ανικανότητος η ανθρωπίνης βουλήσεως;


Έχομεν καταστήσει την αγοράν το επίκεντρον του ενδιαφέροντός μας, της δράσεώς μας και, εν τέλει, της ζωής μας, λησμονούντες ότι η επιλογή μας αυτή θα επηρεάση την ζωήν των μελλοντικών γενεών, και θα περιορίση τον αριθμόν των ιδικών των επιλογών, αι οποίαι θα είναι πιθανώς περισσότερον προσανατολισμέναι προς την ευημερίαν του ανθρώπου και της κτίσεως.


Η ανθρωπίνη οικονομία μας, η οποία μας έχει καταστήσει καταναλωτάς, χωλαίνει. Η Θεία Οικονομία, η οποία μας έχει πλάσει κατ εἰκόνα του αγαπώντος Δημιουργού, μας καλεί να αγαπήσωμεν και να φροντίσωμεν άπασαν την κτίσιν. Η εικών την οποίαν έχομεν δια τον εαυτόν μας αντανακλάται εις τον τρόπον με τον οποίον συμπεριφερόμεθα προς την κτίσιν.


Εάν πιστεύωμεν ότι δεν είμεθα τίποτε άλλο παρά καταναλωταί, τότε επιδιώκομεν την καταξίωσιν καταναλίσκοντες σύμπασαν την γην· αν όμως πιστεύωμεν ότι είμεθα πλασμένοι καθ ὁμοίωσιν του Θεού, τότε δρώμεν μετά φροντίδος και ελέους και προσπαθούμεν να γίνωμεν εκείνο το οποίον επλάσθημεν να είμεθα.


Ας προσευχηθώμεν δια την ευλογίαν του Θεού κατά την Διάσκεψιν των Ηνωμένων Εθνών δια την Κλιματικήν Αλλαγήν εις την Κοπεγχάγην τον Δεκέμβριον, ώστε αι ανεπτυγμέναι βιομηχανικώς χώραι να συνεργασθούν με τας αναπτυσσομένας δια την μείωσιν των βλαβερών ρυπογόνων εκπομπών, ώστε να υπάρξη βούλησις δια την συγκέντρωσιν και συνετήν διαχείρισιν των απαιτουμένων χρημάτων προς λήψιν των αναγκαίων μέτρων και ώστε να συνεργασθώμεν άπαντες δια να διασφαλίσωμεν ότι τα τέκνα μας θα δύνανται να απολαμβάνουν τα αγαθά της γης την οποίαν καταλείπομεν εις αυτά.


Πρέπει να υπάρξη δικαιοσύνη και αγάπη εις όλας τας πτυχάς της οικονομικής δραστηριότητος· το κέρδος, και δη το βραχυπρόθεσμον, δεν ημπορεί και δεν πρέπει να αποτελή το μοναδικόν κίνητρον των πράξεών μας.


Ας ανανεώσωμεν άπαντες την δέσμευσίν μας να συνεργασθώμεν προκειμένου να επιφέρωμεν τας αλλαγάς δια τας οποίας προσευχόμεθα, να απορρίψωμεν κάθε τι το οποίον βλάπτει την κτίσιν, να μεταβάλωμεν τον τρόπον σκέψεώς μας και, ως εκ τούτου, να μεταβάλωμεν ριζικώς τον τρόπον ζωής.


Η χάρις του Δημιουργού και Προνοητού Θεού, συν τη πατρική ευχή και Πατριαρχική ημών ευλογία, είη μετά πάντων υμών.

Ακούστε άλλη μια παραβολή.


Κυριακή ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
06 Σεπτεμβρίου 2009

Ήχος : δ΄

Εωθινών: Β΄

Απόστολος: Α΄ Προς Κορινθίους ιστ΄ 13-24

Ευαγγέλιο: Κατά Ματθαίον κα΄ 33-42

Εωθινό Ευαγγέλιο (Β')

Διαγενομένου του Σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν. Και λίαν πρωί της μιας Σαββάτων έρχονται επί το μνημείον, ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγον προς εαυτάς· τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; Και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος· ην γαρ μέγας σφόδρα. Και εισελθούσαι εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. Ο δε λέγει αυταίς· μη εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον; ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. Αλλ΄ υπάγετε είπατε τοις Μαθηταίς αυτού και τω Πετρω ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν· εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν. Και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου· είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον· εφοβούντο γαρ.

Μετάφραση (Β')

Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαλινή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν΄ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα ΄κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: "πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει· εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε"». Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος· δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.

Ο Απόστολος Της Κυριακής (Α΄ Προς Κορινθίους ιστ΄ 13-24)

Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει,ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω. Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί· οίδατε την οικίαν Στεφανά, ότι εστίν απαρχή της Αχαΐας και εις διακονίαν τοις αγίοις έταξαν εαυτούς· ίνα και υμείς υποτάσσησθε τοις τοιούτοις και παντί τω συνεργούντι και κοπιώντι. χαίρω δε επί τη παρουσία Στεφανά και Φουρτουνάτου και Αχαϊκού, ότι το υμών υστέρημα ούτοι ανεπλήρωσαν· ανέπαυσαν γαρ το εμόν πνεύμα και το υμών. επιγινώσκετε ουν τους τοιούτους. Ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι της Ασίας. ασπάζονται υμάς εν Κυρίω πολλά Ακύλας και Πρίσκιλλα συν τη κατ΄ οίκον αυτών εκκλησία. ασπάζονται υμάς οι αδελφοί πάντες. ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. Ο ασπασμός τη εμή χειρί Παύλου. ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα. μαράν αθά. η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού· αμήν.

Μετάφραση (Α΄ Προς Κορινθίους ιστ΄ 13-24)

Αγρυπνείτε! Μένετε στέρεοι στην πίστη! Να είστε γενναίοι και δυνατοί! Όλες τις πράξεις σας να τις εμπνέει η αγάπη. Έχω να σας ζητήσω κάτι, αδερφοί: Γνωρίζετε την οικογένεια του Στεφανά, που τα μέλη της υπήρξαν ο πρώτος καρπός του κηρύγματος στην Αχαΐα, κι αφιέρωσαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία των πιστών. Γι΄ αυτό κι εσείς πρέπει να ακούτε τέτοιους ανθρώπους καθώς και όποιον εργάζεται και κοπιάζει μαζί τους. Μου ξεκούρασαν την ψυχή, όπως και τη δική σας. Σε τέτοιους ανθρώπους οφείλετε αναγνώριση. Σας στέλνουν χαιρετισμούς οι εκκλησίες της Ασίας. Πολλούς χριστιανικούς χαιρετισμούς σας στέλνουν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα και όλη η εκκλησία που συναθροίζεται σπίτι τους. Σας στέλνουν χαιρετισμούς όλοι οι αδερφοί. Χαιρετήστε ο ένας τον άλλο με αδερφικό φίλημα. Ο χαιρετισμός αυτός γράφεται από μένα τον Παύλο με το ίδιο μου το χέρι. Όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο Ιησού Χριστό ας είναι χωρισμένος από το σώμα της Εκκλησίας. Μαράν αθά - ο Κύριος έρχεται! Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού να είναι μαζί σας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού που μας ενώνει, η αγάπη μου είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.


Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής (Κατά Ματθαίον κα΄ 33-42)

Άλλην παραβολήν ακούσατε. άνθρωπός τις ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα και φραγμόν αυτώ περιέθηκε και ώρυξεν εν αυτώ ληνόν και ωκοδόμησε πύργον, και εξέδοτο αυτόν γεωργοίς και απεδήμησεν. ότε δε ήγγισεν ο καιρός των καρπών, απέστειλε τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς λαβείν τους καρπούς αυτού. και λαβόντες οι γεωργοί τους δούλους αυτού ον μεν έδειραν, ον δε απέκτειναν, ον δε ελιθοβόλησαν. πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλείονας των πρώτων, και εποίησαν αυτοίς ωσαύτως. ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού λέγων· εντραπήσονται τον υιόν μου. οι δε γεωργοί ιδόντες τον υιόν είπον εν εαυτοίς· ούτος εστίν ο κληρονόμος· δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και κατάσχωμεν την κληρονομίαν αυτού. και λαβόντες αυτόν εξέβαλον έξω του αμπελώνος και απέκτειναν. όταν ουν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι ποιήσει τοις γεωργοίς εκείνοις; λέγουσιν αυτώ· κακούς κακώς απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς, λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας· παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών;

Μετάφραση (Κατά Ματθαίον κα΄ 33-42)

«Ακούστε άλλη μια παραβολή: Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι, το περίφραξε, έσκαψε σ΄ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς και έφυγε για άλλον τόπο. Όταν πλησίαζε η εποχή της καρποφορίας, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς να πάρουν το μερίδιό του από τους καρπούς. Οι γεωργοί όμως έπιασαν τους δούλους του, κι άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν κι άλλον τον λιθοβόλησαν. Ξανάστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαναν τα ίδια. Τελευταίον τους έστειλε το γιο του με τη σκέψη: θα σεβαστούν το γιο μου. Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός, ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του. Έτσι, τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τ΄ αμπέλι και τον σκότωσαν. Όταν λοιπόν έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού, τι θα κάνει σ΄ εκείνους τους γεωργούς;» «Είναι κακοί», του λένε. «Γι΄ αυτό θα τους εξολοθρεύσει με το χειρότερο τρόπο και θα νοικιάσει το αμπέλι σ΄ άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους». Τους λέει ο Ιησούς: «Ποτέ δε διαβάζετε τις Γραφές; Ο λίθος που τον πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδόμοι, αυτός έγινε αγκωνάρι· ο Κύριος το έκανε αυτό, και είν΄ αξιοθαύμαστο στα μάτια μας.
Εορτάζοντες την 6ην του μηνός Σεπτεμβρίου



*
ΘΑΥΜΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΙΣ ΧΩΝΑΙΣ (ή Κολασσαϊς)
&
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΔΟΞΙΟΣ, ΡΩΜΥΛΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ 11.000 Μάρτυρες και 1104 Στρατιώτες Μάρτυρες
&
Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΟΔΟΤΗ
&
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΥΣΤΟΣ ο Πρεσβύτερος
&
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΚΑΡΙΟΣ και ΑΝΔΡΕΑΣ
&
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΒΟΣ ο Οσιομάρτυρας
&
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ και ΑΝΔΡΕΑΣ (κατ' άλλους Ανδρόνικος)
&
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΝΔΡΟΠΕΛΑΓΙΑ και ΘΕΚΛΑ
&
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ο ναύκληρος
&
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο δημότης
&
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΡΑΠΑΒΩΝ ο βουλευτής
&
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ




Αναλυτικά



ΘΑΥΜΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΙΣ ΧΩΝΑΙΣ (ή Κολασσαϊς)
Σε κάποιο μέρος της Φρυγίας, ή γη ανέβλυσε αγιασμένο νερό με τη δύναμη του , Αρχαγγέλου Μιχαήλ, πού γιάτρευε κάθε' αρρώστια των άσθενούντων. Ένας χριστιανός, λοιπόν, επειδή γιατρεύτηκε ή κόρη του, έκτισε ωραιότατο ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου, επάνω στο άγιασμα. Μετά 90 χρόνια, ήλθε στο ναό κάποιος ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος. Έμεινε υπηρέτης στο ναό και ζούσε ζωή ασκητική και με εγκράτεια. Όταν είδαν αυτό το πράγμα οι ειδωλολάτρες, έπιασαν τον Άρχιππο και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, όρμησαν να καταστρέψουν το ναό και το άγιασμα. Αλλ' ώ της μεγάλης δυνάμεως του Αρχαγγέλου! Άλλων απ' αυτούς τα χέρια έμειναν παράλυτα και άλλους σταμάτησε φράγμα φωτιάς και έτσι γύρισαν όλοι άπρακτοι. Όμως το πείσμα και ο θυμός τους ώθησε να κάνουν εκτροπή του κοντινού ποταμού, για να παρασύρει το ναό και να πνίξουν τον Άρχιππο. Αλλά και πάλι θαύμα! ο ποταμός γύρισε προς τα πίσω! Τότε σκέφθηκαν να ενώσουν και άλλους δύο ποταμούς. Όμως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε στον Άρχιππο και, αφού τον έβγαλε έξω από το ναό, έκανε το σημείο του σταυρού και οι ποταμοί στάθηκαν σαν τείχος. Πρόσταξε, έπειτα, να χωνευθούν και πράγματι, κατά παράδοξο τρόπο, έως σήμερα στο μέρος εκείνο τα νερά των ποταμών χωνεύονται. Και γι' αυτό το μέρος ονομάστηκε Χώναι.


Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ως νεφέλη ωράθης έπισκιάζουσα, Μιχαήλ Ταξίαρχο τω σω άγίω ναώ, υετίζων δαψιλώς ύδωρ άθάνατον όθεν ως άλλη κιβωτόν, διεφύλαξας αυτόν, και ρείθρων των ποταμίων, τον ρουν ηκόντιαας πόρρω, προς ευφροσύνην των ψυχών ημών.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΔΟΞΙΟΣ, ΡΩΜΥΛΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ 11.000 Μάρτυρες και 1104 Στρατιώτες Μάρτυρες
Απ' αυτούς ο μεν Ρωμύλος ήταν πραιπόσιτος στο αξίωμα στα χρόνια του σκληρού διώκτη των Χριστιανών Τραϊανού (97-117). Στην αρχή και ο Ρωμύλος ήταν διώκτης των Χριστιανών και ο Τραϊανός τον έστειλε στη Γαλλία για να εξαναγκάσει τους εκεί χριστιανούς στρατιώτες να προσκυνήσουν τα είδωλα. Δεν το κατάφερε όμως και εξόρισε 11.000 απ' αυτούς στην Αρμενία, όπου όλοι θανατώθηκαν στη Μελιτινή. ο Ρωμύλος όμως μεταμελήθηκε και έλεγξε με θάρρος την σκληρότητα του Τραϊανού. Τότε υπέστη φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. ο δε Εύδόξιος, κόμης στο αξίωμα και χριστιανός στον επί Διοκλητιανού διωγμό, συνελήφθη από τον άρχοντα Μελιτινής και αφού σκληρά βασανίστηκε, τελικά αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Μακάριο, τον Ζήνωνα και 1104 (κατ' άλλους 1134) στρατιώτες.


Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΟΔΟΤΗ
Ήταν γυναίκα κάποιου Κύρου, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Συνελήφθη κατά τον επί Δεκίου διωγμό και αποκεφαλίστηκε από τον ηγεμόνα και κουρίκτορα Ούαλεριανό, ενώ ήταν έγκυος.


Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΥΣΤΟΣ ο Πρεσβύτερος
Μαρτύρησε στον επί Δεκίου διωγμό στην 'Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Συνελήφθη από τον ηγεμόνα Ούαλεριανό, ο όποιος, μετά από πολλά βασανιστήρια τον αποκεφάλισε.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΚΑΡΙΟΣ και ΑΝΔΡΕΑΣ
Απ' αυτούς ο μεν Μακάριος ήταν πολιτευόμενος, ο δε Ανδρέας κουρικτοριανός. Και οι δύο κατά τον επί Δεκίου διωγμό, συνελήφθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον ηγεμόνα Ούαλεριανό και άφοϋ υπέστησαν πολλά βασανιστήρια, τελικά αποκεφαλίστηκαν.


Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΒΟΣ ο Οσιομάρτυρας
Αυτός ήταν μοναχός και διάκονος. Συνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό από τον ηγεμόνα Ούαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ και ΑΝΔΡΕΑΣ (κατ' άλλους Ανδρόνικος)
Απ' αυτούς ο μεν Κυριάκος ήταν ακόλουθος του πρεσβυτέρου Φαύστου (πού προαναφέραμε), ο δε Διονύσιος αναγνώστης και ο Ανδρόνικος (ή Ανδρέας) στρατιώτης. Όλοι μαρτύρησαν στον επί Δεκίου διωγμό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και υπέστησαν από τον ηγεμόνα Ούαλεριανό τον δια αποκεφαλισμού θάνατο.


ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΝΔΡΟΠΕΛΑΓΙΑ και ΘΕΚΛΑ
ΟΙ παρθένες αυτές ήταν αδελφές μεταξύ τους και συνελήφθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον ηγεμόνα Ούαλεριανό. Αυτός τις υπέβαλε σε σκληρά βασανιστήρια και στο τέλος τις αποκεφάλισε. (Να σημειώσουμε εδώ, ότι, πιθανόν το όνομα Άνδροπελαγία να είναι μίξη των δύο ονομάτων Ανδρέα ή Άδρόνικου και Πελαγίας. Διότι στον Πατμιακό Κώδικα 266, αναφέρεται ή μνήμη των παρθένων αδελφών Πελαγίας και Θέκλης και πιο κάτω Ανδρόνικου του Στρατιώτη. Μερικοί Συναξαριστές, τη μνήμη των Αγίων αυτών, αναφέρουν και την 3η Νοεμβρίου, καθώς και την Κυριακή των Αγίων Πάντων.


Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ο ναύκληρος
Και αυτός συνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό, από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού βασανίστηκε σκληρά, αποκεφαλίστηκε.


Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο δημότης
Ήταν από τους χριστιανούς της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου και καταδιώχτηκε στον επί Δεκίου (250) διωγμό. Συνελήφθη με πολλούς άλλους μαζί και αφού ποικιλοτρόπως Βασανίστηκε, στο τέλος τον αποκεφάλισαν.


Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΡΑΠΑΒΩΝ ο βουλευτής
Πληροφορίες για τη ζωή του έχουμε λιγοστές. Ξέρουμε ότι έζησε στην 'Αλεξάνδρεια, όταν αυτοκράτορας ήταν ο λυσσώδης διώκτης των χριστιανών Δέκιος, το 250 μ.Χ. ο άρχοντας Ούαλέριος, αφού δεν μπόρεσε να τον φοβίσει, ώστε να θυσιάσει στα είδωλα, οργισμένος τον σκότωσε με το ίδιο του το σπαθί. Το λείψανο του τάφηκε με πολλή ευλάβεια από ευσεβείς χριστιανούς, οι όποιοι τιμούσαν το ζήλο και τη σοφία του, και ήταν ευγνώμονες για τα συχνά ευεργετήματα πού τους έκανε.


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
"Εις το Δεύτερον εν τω οίκω της 'Αγίας Ειρήνης (κατ' άλλους Αγίας Άννης).