ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Την παραβολή του αμπελώνα ή των κακών γεωργών την είπε ο Κύριος, αγαπητοί μου εν Χριστό αδελφοί, στα Ιεροσόλυμα απευθυνόμενος προς τους πνευματικούς άρχοντες του λαού, λίγες μέρες πριν από το εκούσιο Πάθος του, τότε που εκείνοι αμφισβήτησαν τη θεία Του εξουσία. Όταν έδιωξε τους εμπόρους από το ναό, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι πειραγμένοι τον ρώτησαν: «εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς;», με ποιά εξουσία τα κάνεις αυτά; Τότε ο Ιησούς είπε την παραβολή του αμπελώνα που ακούσαμε σήμερα. Το νόημά της είναι η στάση που πήραν οι Εβραίοι απέναντι στο Θεό, αντί για όλα τα προνόμια, με τα οποία τιμήθηκε το ιουδαϊκό γένος.
«Ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον Υιόν αυτού λέγων, εντραπήσονται τον Υιόν μου».
Αγαπητοί μου εν Χριστό αδελφοί, ο αγαπημένος λαός το Θεού κατά την σημερινή ευαγγελική περικοπή παρομοιάζεται από τον Μέγα Διδάσκαλο, τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού Πατρός με ένα ωραίο και λαμπρό αμπελώνα.
Αυτόν τον ωραίο και εκλεκτό αμπελώνα τον φύτευσε κάποιος πλούσιος και μάλιστα ο πλούσιος αυτός έλαβε ιδιαιτέρα πρόνοια, ιδιαιτέρα μέριμνα ώστε να τον περιφράξει τον αμπελώνα, έχτισε και σπίτι εντός αυτού, προκειμένου να μένουν
οι εργάτες αλλά και οι φύλακες.
Αυτόν τον ωραίο και εκλεκτό αμπελώνα τον εμπιστεύθηκε σε γεωργούς και έφυγε μακριά· «και εξέδοτο γεωργοίς και απεδήμησε».
Έφθασε όμως, η ώρα της καρποφορίας και της συγκομιδής, τότε ο νοικοκύρης έστειλε τους δούλους του να ζητήσουν από τους γεωργούς τους καρπούς του αμπελώνα.
Οι γεωργοί, αντί να δεχθούν τους δούλους που έστειλε με αγάπη, με σεβασμό και εκτίμηση και να αποδώσουν τους καρπούς, αυτοί άλλον έδειραν, άλλον χτύπησαν και άλλον λιθοβόλησαν.
Και πάλιν απέστειλε ο νοικοκύρης άλλους δούλους περισσότερους από τους πρώτους και οι γεωργοί εκείνοι έπραξαν το ίδιο. Τότε έστειλε προς αυτούς το παιδί του και λέει ότι τουλάχιστον θα ντραπούν το παιδί μου: «ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού λέγων, εντραπήσονται τον υιόν μου».
Εκείνοι, όμως, όταν είδαν τον υιόν του, όχι μόνο δεν τον ντράπηκαν, όχι μόνο δεν τον σεβάστηκαν αλλά είπαν με φθόνο και με κακία, αυτός είναι ο κληρονόμος ελάτε να τον φονεύσουμε και να του πάρουμε την κληρονομιά, και να γίνουμε εμείς οι κύριοι οι κάτοχοι του αμπελώνα: «οι δε γεωργοί ιδόντες τον υιόν είπον εν εαυτοίς, ούτος εστί ο κληρονόμος δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και κατάσχωμεν την περιουσίαν αυτού». Ο φθόνος και η κακία, είναι που γεννά τον φόνο κατά
του υιού: «και λαβόντες αυτόν εξέβαλον έξω του αμπελώνος και απέκτειναν».
Και ο Παντογνώστης Κύριος ρωτά τους Αρχιερείς και Γραμματείς του Ιουδαϊκού λαού: «όταν, λοιπόν, έλθη ο Κύριος του αμπελώνος, τι ποιήσει τοις γεωργοίς εκείνοις;», και οι ανόητοι και βραδείς τη καρδία των απαντούν: «κακούς κακώς απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσι αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών».
Ο Θεός, «ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», έδωσε στον περιούσιο και εκλεκτό λαό Του τον Μωσαϊκό νόμο, τις θυσίες και όλα εκείνα τα μέσα που ήταν αναγκαία με τα οποία ο αμπελώνας αυτός, ο περιούσιος λαός, που καλλιεργούμενος θα έφερε τους γλυκούς καρπούς της αρετής.
Αυτόν τον περιούσιο λαό τον περιχαράκωσε με διάφορες διατάξεις, νόμους και εντολές, που τον κατέστησαν απόρθητο από τις διάφορες επιδρομές των άλλων εθνών.
Οι γεωργοί, οι καλλιεργητές και οι φύλακες του αμπελώνα άφησαν όμως, τον αμπελώνα αυτόν έρημο, ακαλλιέργητο και αντί ο περιούσιος αυτός του Κυρίου αμπελώνας, λαός, να επιδείξει καρπούς που θα ήταν άξιος της μετανοίας γέμισε από αγκάθια και τριβόλους.
Επέδειξε μόνο κάτι αφυδατωμένους και ξηρούς τύπους λατρείας και θυσιών, χωρίς ζωή και δύναμη πνευματική· «ο λαός ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτού πόρω απέχει» μας λέγει ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ.
Αλλά ο Θεός δεν εξοργίζεται αλλ’ ευσπλαχνίζεται, δεν τιμωρεί, αλλά κατά καιρούς, στέλνει τους δούλους Του, τους Προφήτες και τους αγίους, οι οποίοι στο όνομά Του προσκαλούν μεγαλοφώνος τον λαό σε αληθή μετάνοια και στην επιστροφή.
Δυστυχώς, όμως, οι άρχοντες του λαού, σκληροτράχηλοι, αμετανόητοι, αχάριστοι, «ον μεν έδειραν, ον δε απέκτειναν, ον δε ελιθοβόλησαν».
Ο Θεός όμως, ως αγαθός, ως εύσπλαχνος και ελεήμων «μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζείν αυτόν», εξαπέστειλε τον Μονογενή
Υιό Του, τον Σωτήρα και Λυτρωτή «ὔστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον Υιόν αυτού λέγων, εντραπήσονται τον Υιόν μου».
Η αγαθότητα, η ευσπλαχνία του οικτίρμονα Θεού, ο οποίος έδωσε τον Υιό τον Μονογενή ως Λύτρον αντί πολλών, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.
Οι σκληροτράχηλοι αυτοί Ιουδαίοι, οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς οι Φαρισαίοι και οι Πρεσβύτεροι του Ιουδαϊκού λαού σταύρωσαν έξω του αμπελώνα, έξω της παρεμβολής, έξω των Ιεροσολύμων τον Κύριο της δόξης τον Μονογενή Υιό,
τον Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστό.
Η ευσπλαχνία του Θεού προς όλους τους ανθρώπους είναι ανεκδιήγητος, «Κύριος ο Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός» και συγχωρεί τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων.
Η ευσπλαχνία του Θεού Πατρός ας θερμάνει και τις δικές μας καρδιές ζώντες και κινούμενοι ως τέκνα Θεού εν μετανοία και εξομολογήσει μέσα στον αμπελώνα της χάριτός Του, στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την οποίαν ίδρυσε με τον Σταυρικό Του θάνατο, επάνω στον Γολγοθά, ο Μονογενής Υιός Του.
Και έτσι, αγαπητοί μου εν Χριστό αδελφοί, καθαροί τη καρδία να τύχουμε της ευσπλαχνίας του Θεού, αρκεί να ανανεώνουμε μέσα μας την χαρά της Αναστάσεως που ανανεώνεται με την Κυριακάτικη Σύναξη και Θεία Λειτουργία, του Οποίου η χάρις και το άπειρον έλεος μετά πάντων ημών. ΑΜΗΝ.