Κυριακή ΙΑ Λουκά 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

Κυριακή ΙΑ Λουκά.
Τρισευτυχισμένος είναι εκείνος που θα καθίσει σε γεύμα στη βασιλεία του Θεού μαζί με το Μεσσία, τους πατριάρχες, τους προφήτες και τους άλλους δίκαιους και θα απολαμβάνει την ουράνια χαρά και τη δόξα.
Γι’ αυτό είπε ο Κύριος την παραβολή του «Μεγάλου Δείπνου»:
Κάποιος άνθρωπος ετοίμασε μέγα Δείπνο με πρωτοφανή μεγαλοπρέπεια. Άφθονα αγαθά πολύ διέθεσε, για να ικανοποιηθούν οι πολλοί προσκαλεσμένοι του. Ο οικοδεσπότης είχε ο ίδιος επιβλέψει σε όλα.
Όμως κάποιο σημείο δυσάρεστο έγινε.
Οι προσκαλεσμένοι δεν παρουσιάζονται.
Τρέξε, λέει ο κύριος στο δούλο του, να τους πεις:
«Ελάτε, μην αργείτε, γιατί όλα είναι έτοιμα».
Ο δούλος τους βρίσκει, αλλά τον δέχονται αδιάφορα. Και σαν να ήταν από πριν συνεννοημένοι όλοι μεταξύ τους, άρχισαν να δικαιολογούνται:
Ξέρεις, αγόρασα ένα χωράφι και θα πάω να το δω.
Σε παρακαλώ, δικαιολόγησέ με.
Αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια, είπε ο άλλος και θα πάω να τα δοκιμάσω.
Έκανα οικογένεια και έχω φροντίδες. Γι’ αυτό δεν μπορώ να έρθω.
Χωρίς καν αυτός να ζητήσει συγγνώμη για την περιφρόνηση.
Λυπημένος ο δούλος γύρισε και διηγήθηκε την συμπεριφορά των καλεσμένων. Ο οικοδεσπότης πρόσταξε πάλι το δούλο του:
Έβγα στις πλατείες και τα στενά της πόλεως και μάζεψε τους φτωχούς και τους περιφρονημένους, τους σακάτηδες, τους κουτσούς και τους τυφλούς.
Και αυτή η εντολή δεν άργησε να εκτελεστεί.
Σε λίγο ο πιστός και πρόθυμος δούλος έδινε αναφορά:
Κύριε, όπως διέταξες, έτσι κι έγινε. Αλλά υπάρχει ακόμη τόπος αδειανός.
Μην αργοπορείς του λέει ο κύριος. Τρέξε τώρα έξω από την πόλη στους δρόμους και στους φράχτες, όπου μαζεύονται αυτοί που περιπλανιούνται, οι άστεγοι, και παρακίνησέ τους να μην ντραπούν και να ’ρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου και να χαρούν τα αγαθά μου. Γιατί, σας βεβαιώνω, πρόσθεσε, κανένας από εκείνους που με περιφρόνησαν, δε θ’ απολαύσει τ’ αγαθά του δείπνου μου, που για χάρη τους έχω ετοιμάσει.
Πρωτοφανές, πρωτάκουστο και αφάνταστο σε μεγαλοπρέπεια και δόξα, πανηγύρι χαράς και ευφροσύνης έχει ετοιμάσει για μας ο Οικοδεσπότης της γης και του ουρανού, ο μεγάλος και άπειρος Θεός.
Και ποια τιμή! Όλους μας έχει καλεσμένους ο Θεός να ζήσουμε αιώνια στη βασιλεία Του και να απολαμβάνουμε ανέκφραστη ευτυχία και δόξα!
Όμως χρειάζεται η πρόσκληση να γίνει δεκτή και από εμάς. Να γίνουμε άξιοι της μεγάλης αυτής τιμής. Πράγμα που θα ήταν ακατόρθωτο, εάν ο ίδιος ο Κύριος δε μας ετοίμαζε και εδώ στη γη το «Δείπνον το Μέγα», το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, που τρέφει και δυναμώνει την ψυχή μας, την καθαρίζει και την αγιάζει με το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Με τη συμμετοχή μας στο θείο αυτό μυστήριο γινόμαστε ένα με τον Κύριο,
την Πηγή της ζωής και της αγιότητας. Μετέχουμε έτσι από τώρα
- κατά κάποιο τρόπο - στην ουράνια χαρά και ευτυχία.
Ποιος μια τέτοια τιμή θα την περιφρονήσει;
Ό Χριστός καλεί. Και οι άνθρωποι τι κάνουν;Ελάχιστοι έρχονται. Κ’ είναι όλοι σχεδόν βαπτι­σμένοι, όλοι δηλώνουν «Χριστιανός ορθόδοξος». Κουράστηκαν τα χέρια των αστυνομικών να το γράφουν στις ταυτότητες. Εν τούτοις όμως από τους εκατό Χριστιανούς ένας μόνο εκκλησιάζεται. Αν εκκλησιάζονταν όλοι, θα ’πρεπε να χτίσουμε μεγαλύτερους ναούς. Ή πλειονότητα λείπει χωρίς λόγο σοβαρό (ορισμένοι μόνο δικαιολογούνται· ένας γέρος ανήμπορος, μια γυναίκα άρ­ρωστη, κάποιοι με ειδικά επαγγέλματα). Ένας στους εκατό εκκλησιάζεται. Οι άλλοι που είναι; Ποιους όμως να ρωτήσω; εκείνους πού απουσιάζουν, ή αυτούς πού Είναι παρόν­τες μεν τω σώματι άλλ’ απόντες τω Πνεύματι; Σήμερα και αυτοί που εκκλησιάζονται, δεν ξέρουν να σου πουν κάτι για την αγίας Γραφή·
κι όταν έρ­θουν στην εκκλησία, άλλος κοιτάζει τον πολυέλεο, άλλος χαζεύει, άλλος βλέπει το ρολόι, κ’ άλλος ξύνεται και δεν υπάρχει ενδιαφέρον.Οι άλλοι; Ή διαγωγή τους είναι αγενής, όπως των καλεσμένων της σημερινής παραβολής. Τα ετοίμασε όλα και κάλεσε πολλούς στο τραπέζι.
Κι αν εμείς, αν αδειάσουμε την εκκλησία, δεν μας έχει ανάγκη ο Θεός.
Δεν χρειάζεται ανθρώπους πού έρχονται να εκκλησιαστούν με το ζόρι.
Αυτή είναι η τιμή πού αποδίδουμε στο μεγαλοδύναμο Θεό!Γίναμε ασεβέ­στατοι. Δεν έχει ανάγκη από ’μάς ο Θεός· εμείς Τον έχουμε ανάγκη. Ό ήλιος δεν έχει ανάγκη τα δέντρα, τα δέντρα έχουν ανάγκη τον ήλιο· κ’ εμείς έχουμε ανάγκη τη θρησκεία, όλοι ανεξαιρέτως έχουμε ανάγκη το Θεό. Και ενώ εμείς δεν έχουμε τίποτα να προσθέσουμε στη μεγαλοσύνη Του,
εμείς τον χρειαζόμαστε Ε­κείνον και την Εκκλησία του.
Αγαπητοί μου εν Χριστό αδελφοί! Ό Χριστός μας προσκαλεί. Όχι από δική του ανάγκη, αλλά για να ικανο­ποίηση δική μας ανάγκη. Μην αρνηθούμε και εμείς την πρόσκληση. Ας ανταποκριθούμε με προθυμία κι ας τρέξουμε στο δείπνο της θεί­ας λειτουργίας της θείας Ευχαριστίας. Κ’ εκεί να σταθούμε με προσοχή. «Όσοι πιστοί! Μετά φόβου Θεού και αγάπης!». Γιατί δεν μας έχει ανάγκη ο Θεός. Κ’ εσείς, εσείς οι ορθόδοξοι γονείς, οδηγήστε και τα παιδιά σας στο ναό του Θεού. Γιατί παιδί πού δεν πιστεύει στο Θεό, μεθαύριο θα γίνει αναρχικός, θα γίνει αντιρρησίας συνειδήσεως και θα τινάξει στον αέρα το σπίτι σου.Έχουμε ανάγκη από τη θρησκεία.
«Όσοι πιστοί» στη θρησκεία των πατέρων μας!
Αξίωνέ με, Κύριε, ν’ ακούω πάντοτε πρόθυμα την πρόσκλησή Σου, για να έχω μερίδιο και στο «Δείπνον» της αιώνιας ζωής, της Βασιλείας των ουρανών. Αμήν.